با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
مشخصات ظاهری: این پرنده 60 سانتیمتر طول دارد و تقریبا هم اندازه ی میش مرغ ماده است. از زنگوله بال بسیار بزرگتر و متفاوت با آن و از نظر شکل ظاهری شبیه بوقلمون است. به طور کلی، پرو بال، قهوه ای شنی، زیر تنه خاکستری سفید با دسته پرهای سیاه و سفید بلند که از دوطرف گردن آویزان است و حالت دامن مانندی دارد. چشم ها زرد و درشت است و هنگام قوز کردن، هماهنگی کاملی با محل شنزار دور و برخود پیدا می کند. انتهای شاهپرهای بال سیاه است و زمستان ها، سطح پشتی شاهپرهای ثانویه سفید می شود. پروازش سنگین و آهسته است و بال های باریک و دم نسبتا بلندی دارد. هنگام تولید مثل پرنده ای منزوی است و در بقیه ی اوقات در گروه های کوچک دیده می شود.
صدا: صدای این پرنده بسیار آرام است.
زیستگاه: این پرنده در مناطق شنی و تپه ماهورهای ریگزار، بیابان ها و نواحی کویری با بوته های پراکنده یا علف های کوتاه و حاشیه ی گندمزار به سر برده و روی زمین آشیانه می سازد. در ایران، به صورت بومی، و مهاجر دیده می شود.
حفاظت:این پرنده در زمره ی پرندگان حمایت شده است، اما ب سبب علاقه ی شیوخ عرب به شکار آن به وسیله ی شاهین و بالابان، جمعیت آن کاهش زیادی پیدا کرده است، بنابراین، باید برنامه ریزی دقیق جهت حفاظت و جلوگیری از هر گونه شکار و صید آن به عمل آید.
مشخصات ظاهری: پرنده ی نر، 100 سانتیمتر و پرنده ماده، 80 سانتیمتر طول دارد و به آسانی ا زجثه ی بزرگ، گردن بلند و کلفت، پاهای بلند و گام برداشتن با وقارش، شناخته می شود. در پرنده ی نر، سرو گردن خاکستری با دو دسته پرسفید سبیل مانند و بلند، روتنه ی قهوه ای مایل به قرمز بلوطی پهن دور سینه ؛ دیده می شود. پرنده ی ماده و نابالغ از پرنده ی نر کوچکتر و فاقد نوار بلوطی سینه است. در پرواز، بال های هر دو جنس سفید، شاهپرهای سیاه رنگ با گردن و پاهای کشیده، که در طول بدن قرار می گیرد؛ دیده می شود. با افزایش سن پرنده ی نر، نوار بلوطی سینه پهن تر می شود. پرواز قوی با بال های گسترده و عملکرد عقاب مانند، ودم کوتاه ، مشخصه ی پرنده ی آرام دشت های هموار است و اغلب در گروه های کوچک دیده می شود.
صدا: این پرنده عمدتا ساکت است، اما صدای عمق دار و خفه مانندی دارد.
زیستگاه: این پرنده در دشت های باز، استپ های مرتعی، مزارع و کشتزارها به سر برده و روی زمین آشیانه می سازد. در ایران، به صورت بومی و مهاجر دیده می شود.
حفاظت: این پرنده با وجود اینکه در زمره ی پرندگان نادر و در خطر انقراض محسوب شده و تحت حمایت قرار دارد، اما ضروری است که به طور کلی از شکار آن جلوگیری شده و برای حفاظت از محل های تولید مثل، آشیانه و تخم هایش در مناطق شمال غرب ایران، اقدامات جدی به عمل آید.
این پرنده ، 18 سانتیمتر طول دارد و به سادگی از سر سیاه و لکه ی بزرگ سفید گونه، شناخته می شود. نژادی که در منطقه یافت می شود که تاجی بسیار کوتاه در انتهای تارکش دیده می شود. پرهای گوشتی زیر دم زرد و نوک دم ، به طور مشخصی سفیداست. پرنده ی جوان سر قهوه ای تری از پرنده ی بالغ دارد.
این پرنده، 16 سانتیمتر طول دارد و شبیه توکای کوچکی با پرو بال زیتونی تیره و خاکستری قهوه ای است. زیر تنه سفید خاکستری، دم قرمز قهوه ای ، روتنه قهوه ای تیره و بسیار شبیه بلبل است. اما پرو بال روتنه تیره تر رنگ قهوه ای دم کمتر تیره تر از بلبل است. سر وتارک قهوهای، چانه سفید خاکستری و منقار و پاها قهوه ای تیره است. از تفاوت صدای این پرنده وبلبل بهتر می توان آن را شناخت.
این پرنده، 16 سانتیمتر طول دارد و بسیار شبیه بلبل خالدار است، اما روتنه اش کمرنگ تر و بیشتر صورتی قهوه ای بوده و دمش قرمز است و اغلب حلقه ی سفید دور چشمانش واضح تر دیده می شود. زیرتنه تمیز و فاقد لکه لکه ی روی سینه و پهلوها ست زیر تنه تمیز و فاقد لکه لکه ی روی سینه و پهلوها ست، زیر گونه ای که در آسیای مرکزی دیده می شود و به شرق خاورمیانه مهاجرت می کند. دارای پرهای پوششی بزرگتر بوده و انتهای پرهای لبه ی بال هایش کمرنگ تر و زیر تنهاش نیز کمرنگ است. خط ابرویی کمرنگ و روتنه اندکی صورتی، اما بیشتر خاکستری قهوه ای است. پرنده ی جوان خالدار بوده و با خال های نخودی در سینه و پهلو و خال های کمرنگی بر پوشش میانی بال دیده می شود. این پرنده حتی هنگام آواز خوانی خود را کاملا مخفی می سازد. اما از صدایش می توان آن را از بلبل خالدار تشخیص داد.
این پرنده، 5/11 سانتیمر طول دارد و پرنده ای پر جنب و جوش است و به واسطه ی تارک آبی، تیره است. نژادی که درجنوب ایران یافت می شود. بسیار کمرنگ تر است.جمعیت کافی دارد و بیشتر در جنگلهای شمال شرق،سواحل دریای خزر،جنگلهای شمال غرب و جنگلهای بلوط زاگرس زیست میکند.یکی از زیباترین و پر جنب و جوش ترین پرندگان است.
این پرنده، 40 تا 48 سانتیمتر طول دارد و جثه اش بزرگ است. پرنده ی نر سیاه با جلای سبز آبی، زیر بال ها سفید و گرد با انخنای به درون، دم دو شاخه، دو لکه ی سفید روی شانه ها یک لکه ی قرمز تاج مانند بالای هر چشم دیده می شود. پرنده ی ماده کوچکتر از نر است و به رنگ قهوه ای خرمایی با راه راه عرضی تیره ی بسیار؛ زیر تنه ی خاکستری، دم بسیار کوتاهتر از نر، که انتهایش مستطیلی شکل است و قرمزی بسیار کوچک و غیر واضح، بالای چشمش دیده می شود. پروازی پر سر و صدا دارد و هنگام نمایش های جنسی، که اوایل غروب و صبح زود انجام می گیرد. پرنده ی نر با سرو صدا، جست هایی در هوا، تا ارتفاع 5/1 متر می زند.پرنده ای بسیار کمیاب است و فقط در مناطقی از قفقاز،جمهوری آذربایجان و منطقه ی ارسباران ایران زیست می کند.
این پرنده، 15 سانتیمتر طول دارد و تا حدودی شبیه سهره ی جنگلی است. اما به واسطه ی سینه ی نارنجی، خطوط روی بال ها، روتنه ی نقطه نقطه و دمگاه سفیدش، که در پرواز مشخص است متمایز می شود. در زمستان در پس سر، لکه ی بی رنگی دیده می شود. و پرنده ی نر دارای منقار زرد با تک تیره است. اغلب به صورت گروهی وهمراه با سهره ی جنگلی و زرد پره ها به سر می برد. پروازش شبیه سهره ی جنگلی اما مستقیم تر است.
پرنده ی نر، 85 سانتیمتر و پرنده ی ماده ، بلند و رنگین و راه رفتن با شکوهش ، از سایر ماکیان ها متمایز است. از روی زمین، به طور ناگهانی بر می خیزد و پس از مقداری اوج گرفتن، از بالای حاشیه ی درختان، به طور مستقیم به پروازش ادامه داده و در اولین محل بوته زار فرود می آید. در پرنده ی نر، پرو بال بسیار رنگین، سر به رنگ سبز براق با پوست برهنه ی دور چشم به رنگ قرمز گلی و گوشپرهای کوتاه، که آنها را بالا نگه می دارد. دیده می شود. همچنین روتنه قرمز گلی با رگه های سیاته موج دار، سینه گلی و زرد با لکه های سیاه پهن تر از روتنه، شکم تیره؛ بال های قرمز بلوطی با لکه و رگه های قهوه ای تیره پای سیخک دار دیده می شود. پرنده ی ماده کوچکتر و به رنگ قهوه ای خاکستری، گردن بلوطی کمرنگ و حلقه ی دور چشم سفید نخودی دیده می شود. دم در هر دو جنس بلند است و شاهپرها غالبا در انتها دو شاخه و کمرنگ؛ که در پرنده ی نر زرد بلوطی با نوارهای عرضی سیاه باریک، در پرنده ی ماده قهوه ای با رگه ها ی پهن تر بلوطی دیده می شود.
این پرنده 15 سانتیمتر طول دارد . اندازه اش متوسط است پرنده ی نر به واسطه ی سر آبی به خاکستری روتنه بلوطی سینه ی صورتی و دم نوار سفید در بال هابه آسانی شناخته می شود. اندکی شبیه سهره ی سر سیاه است. اما درپرو بالش اثری از رنگ نارنجی دیده نشده و دمگاهش نیز سفید نیست. پرنده ماده و پرنده جوان یکساله، بجز دو نوار سفید روی بال ها، پرو بالشان به طور کلی قهوه ای مایل به خاکستری زیتونی است. هنگام بال زدن غالبا در حالی که بال ها بسته است، پروازی موجی شکل دارد. در حال جست و خیز بر روی زمین به تغذیه نیز می پردازد.زمستان ها به صورت عبوری در گروه حرکت می کند.
بزرگترین نوع پلیکان و بزرگترین پرنده ی وحشی ایران میباشد که با طولی برابربا150الی190سانتیمتر، بالهایی که تا نوک هم 320سانتی متر فاصله و وزنی سنگین 15الی23کیلوگرم میباشد.این پرنده جزو حیوانات حمایت شده است و جمعیتی کمتر ار پلیکان سفید دارد.در ایران به طور زمستان گذر مشاهده میگردد.
بزرگترین حواصیل سفید ایران بوده که88الی100سانتیمتر طول دارد.رنگ بدنش کاملا سفید است و پاهایی سیاه با نوکی زرد مایل به نارنجی دارد.از اگرت کوچک بزرگتر است و تنها از نظر رنگ پنجه های پا و نوک با هم تفاوت دارد. نکته ی جالب در مورد خانواده ی حواصیل این است که در اکثر نقاط کشور آن ها را به اشتباه لک لک می نامند.
این پرنده با 135سانتی متر طول یکی از بزرگترین اعضای درناسانان میباشد.تعدادشان در حدود 3000الی4000 قطعه میباشد.ولی با تعداد تنها یک قطعه ی زمستان گذر در ایران متاسفانه کمیابترین پرنده ی کشور میباشد.زیستگاه اصلی این پرنده روسیه می باشد.درناهای سیبری هربار یک الی دو تخم می گذارند که پایین ترین میزان رشد جمعیت در پرندگان می باشد.
سهره ی طلایی و خویشاوندانش را بیشتر با نام فنچ میشناسیم که به دلیل خوش رنگ و صدا بودن طرفداران زیادی دارند.در اکثر نقاط کشور به خصوص در زمستانها جمعیت کافی دارد ولی به دلیل نگهداری در قفس جمعیتشان در حال کاهش است.سهره ها از خانواده ی گنجشک سانان اند و گونه هایی از انها بسیار شبیه به گنجشک ها می باشند.طولشان از 14 سانتی متر بیشتر نمیشود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
